Άβορος

Η ιστοριογραφία δείχνει πως το παλιό χωριό βρισκόταν κοντά στον Μόρνο και το σημερινό φράγμα. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες όπως άνεμοι και υγρασία, οδήγησαν τους κατοίκους να μετεγκατασταθούν στην σημερινή θέση του χωριού. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού δεν ξεπερνούν τους 40 και βασική ασχολία θεωρείται η κτηνοτροφία. Δύο είναι οι πιθανές εκδοχές για την ονομασία του χωριού.

Η μία εκδοχή υποστηρίζει πως σχετίζεται  με το ρήμα βιβρώσκω (τρώγω), παράγωγο = τροφή, βορός, αχόρταγος και με το α (στερητικό), όχι αχόρταγος, άρα χορτάτος. Καθώς το χωριό διέθετε πέντε νερόμυλους και κτηνοτροφία, οι κάτοικοι δεν αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην σίτιση. Η δεύτερη, που θεωρείται πιθανότερη διότι το χωριό φέρεται με την ονομασία «Άβουρος» το 1836, είναι αυτή που φέρει την λέξη να προέρχεται από  την λέξη «βορός», που σημαίνει μαντρί βοοειδών και με το α(στερητικό) σημαίνει τόπο ακατάλληλο για μαντρί, γεγονός που μπορεί να υποστηριχθεί λόγω της μορφολογίας της περιοχής.

Η παλαιά εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που φέρεται κι αυτή σαν μετόχι της Βαρνάκοβας, έφερε την ονομασία «λόντζα» και θα πρέπει να υπήρξε ένα είδος κατακόμβης. Το 1898 κατεδαφίστηκε και στα θεμέλιά της χτίστηκε νέα ομώνυμη εκκλησία, που δεσπόζει στην πλατεία του χωριού μέχρι σήμερα και φιλοξενεί από την παραμονή της 15ης Αυγούστου ένα μοναδικό τριήμερο πανηγύρι που προσελκύει κάθε χρόνο πλήθος κόσμου. Μάλιστα, την Τρίτη ημέρα του πανηγυριού, τελείται το δρώμενο «Πάνω Ζε» που πρόκειται για ένα αποκριάτικό δρώμενο ενταγμένο στο τελετουργικό πανηγύρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που περιλαμβάνει τολμηρούς χορούς, σκετς, τον χορό του στολισμένου γαϊδάρου, τρίψιμο του πιπεριού και άλλα.

Τα εξωκλήσια του Αγίου Ιγνατίου και του Αγίου Γεωργίου φιλοξενούν το ζωγραφιστό τέμπλο της παλαιάς εκκλησίας που έχει διατηρήσει έως και σήμερα την ζωντάνια στα χρώματά του. Στο χωριό υπάρχει ακόμη και το εξωκλήσι Μεταμόρφωση του Σωτήρος και ένα ακόμη που είναι αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία και τον Άγιο Αθανάσιο.