Δάφνος

Το χωριό πήρε την σημερινή ονομασία του το 1927 και έτσι διατηρείται και το αρχαίο όνομα του ποταμού Μόρνου που ήταν «Δάφνος». Ο παραπόταμος του Μόρνου, ο Κόκκινος, που περνάει σε μικρή απόσταση από το χωριό, στολίζει με την βουή από τους καταρράκτες του την γύρω περιοχή, ειδικά κατά την περίοδο του χειμώνα όπου ο υδάτινος όγκος είναι αυξημένος.

Ο επισκέπτης του Δάφνου θα εντυπωσιαστεί από το ελατοδάσος που περιβάλλει τον οικισμό αλλά και την πλούσια βλάστηση που αγκαλιάζει τα σπίτια, όπως οι καρυδιές και τα ψηλά πλατάνια. Εντυπωσιακά είναι τα πλατάνια στην πλατεία του χωριού που φιλοξενεί την τρίκλιτη Βασιλική με τρούλο που είναι αφιερωμένη στο Άγιο Νικόλαο. Στέκεται αγέρωχη από το 1760 και ανακατασκευάστηκε το 1993 αφού νωρίτερα είχε χαρακτηριστεί Μεταβυζαντινό Μνημείο. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος τύπος ναού συναντάται μόνο στο μοναστήρι της Βαρνάκωβας.

Μερικά από τα εξωκλήσια του χωριού είναι η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Αθανάσιος, ο Άγιος Γεώργιος, η Αγία Τριάδα που φιλοξενεί ένα μικρό πανηγύρι. Βορειοανατολικά υπάρχει το εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου το οποίο είναι χτισμένο σε ερείπια Βυζαντινού μοναστηριού που υπήρχε στην περιοχή. Επίσης, στην θέση «Μάρμαρα» σώζονται μέχρι σήμερα μάρμαρα με εγκοπές και οπές που φαίνεται να ανήκαν σε πύργο ενώ, κοντά στην Αγία Παρασκευή, εντοπίστηκαν ίχνη αρχαίου οικισμού και τάφων.

Το διώροφο διδακτήριο του Σχολείου είναι κάτι που αξίζει να δει κανείς επισκεπτόμενος το χωριό. Βρίσκεται πάνω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα με το κληροδότημα Συγγρού. Τέλος, ίσως ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα είναι το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται σε μια ψηλή ράχη ανατολικά του χωριού.

Στις 20 Ιουλίου κάθε χρόνο, ο Προφήτης Ηλίας τιμάται με ένα μεγάλο πανηγύρι.