Άγιος Σπυρίδων

Παλαιότερη ονομασία του οικισμού ήταν η «Ντουβιά», από όπου έχει πάρει και το όνομά του το ρέμα που διασχίζει το χωριό και ξεκινάει από το Ξηροβούνι. Το 1958 μετονομάστηκε σε Άγιο Σπυρίδωνα, πιθανότατα από την ομώνυμη εκκλησία του χωριού. 

Ξεχωρίζει για την εκπληκτική παραλία που διαθέτει καθώς και για το γραφικό λιμανάκι που φιλοξενεί τα ψαροκάικα των κατοίκων του ενώ και η πλούσια βλάστηση της ευρύτερης περιοχής συνθέτει ένα εντυπωσιακό τοπίο. Οι ταβέρνες, εκτός από τους καλύτερους θαλασσινούς μεζέδες, προσφέρουν και μοναδική θέα προς την θάλασσα που ηρεμεί τον επισκέπτη. 

Την κατοίκηση της περιοχής από τα ελληνιστικά ακόμη χρόνια μαρτυρά η ύπαρξη, στα βορειοδυτικά του Αγίου Σπυρίδωνα, ελληνιστικού οχυρού που σώζεται έως σήμερα σε καλή κατάσταση. Ακόμη, στο ακρωτήριο «Δριμούλι» εντοπίζονται τα ερείπια πύργου η χρονολογία του οποίου ανάγεται στους μεσαιωνικούς χρόνους.